Tony zdjęć, owczarnia Natolin, agilitki, wakacyjne wyjazdy

Wakacje już na półmetku, a ja wciąż nie uporałam się ze zdjęciowymi zaległościami. Lightroom praktycznie wciąż jest włączony, utworzyłam sobie nawet folder z podfolderami, itd. ze zdjęciami 'w kolejce'. Jest tego tak dużo, że nawet nie chce mi się siadać do kompa. Staram się ogarniać wszystko na bieżąco, żeby nie dokładać do kupki, ale to samo się dzieje. >.<

W owczarni byłyśmy wraz z Ewą i jej psami 30. lipca. Spodziewałam się podobnej sytuacji jak podczas naszego pierwszego spotkania z owcami. Wtedy w Pastuszkowie Lusia była zainteresowana, ale równocześnie chciała zwiewać najdalej jak się da od pasterskiego kija. Do tego była z nami mama, a jak pewnie niektórzy z was wiedzą, rodzina potrafi bardzo rozproszyć. 

Tym razem jednak było inaczej. W owczarni nie ma instruktora, a jednocześnie każdy jest instruktorem. :P Więc wszyscy, którzy akurat byli na treningu udzielali mi rad i uczyli jak uczyć. :D Raz nawet byłam psem, a potem musiałam demonstrować pasienie na człowieku. :P Ogólnie mi się baardzo podobało, przede wszystkim dzięki miłym ludziom i atmosferze. Znowu nabyłam wiele świetnych znajomości.

Dziwnie jest widzieć siebie na zdjęciu :P

Jeśli chodzi o Lusię, to skromnie mówiąc, dała czadu! Szczerze, nie widziałam jej nigdy AŻ tak skupionej na zadaniu i jednocześnie tak szczęśliwej. Myślę, że ten rodzaj aktywności przypadł jej do gustu bardziej niż agi. Pomimo, że nie używam żadnych komend, bo i tak by ich nie wykonała, posłuszeństwo jest bliskie zera, to daje radę! Nasze podstawy w tym momencie polegają na tym, by pies zrozumiał, że ma być w linii prostej na końcu, za owcami, oraz ma reagować na moją postawę oznaczającą biegnięcie w przeciwną stronę. Niby nic trudnego, też tak myślałam, ale samo chodzenie między owcami to dla mnie czarna magia. :P Do tego trzeba to wszystko pokazywać psu, panować nad kijkiem i nie być zestresowanym. Na tą chwilę trochę mnie to przerasta. :D

Myślę, że ze względu na to, jak bardzo Lusi się to podoba, chyba w miarę możliwości będę kontynuować naukę pasania. :)

Po pobycie u dziadków miałam dodać post o rodzinie i o problemach, które stwarza podczas wychowywania psa. ALE, oczywiście, nie miałam czasu, więc post poczeka jeszcze trochę w poczekalni.

W 2. tygodniu sierpnia wyjeżdżamy do Jastarni, wreszcie odpoczynek. Mam nadzieję, że w tym roku pogoda dopisze, bo w zeszłym roku już chyba wyczerpaliśmy limit okropnej pogody nad polskim morzem...

Na ostatnim treningu agi po raz pierwszy przebiegłyśmy CAŁY tor, który składał się aż z 28 przeszkód. Rekord życiowy i ogromny sukces. Oczywiście, wcześniejsze sesje poświęciłyśmy na naukę poszczególnych elementów, ale i tak jestem dumna. Poza tym, w zeszłym roku w taką pogodę mogłam jedynie błagać Lu na kolanach, żeby przebiegła chociaż jedną hopeczkę... A teraz, cały tor! Była zmęczona, ale się nie poddała! No i po raz pierwszy miała zaszczyt pobiegać z Mileną, dzięki czemu mam zdjęcia Lu hopsającej po torku :)

Wakacje upływają nam w zastraszającym tempie. 

A wy jak je spędzacie? Wolicie aktywny odpoczynek, czy raczej leniuchowanie na kanapie? :)